[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wojennych została już usunięta i Anglia osiągnęła pełne zatrudnienie.
- W 1947 r. został zawarty traktat wojskowy między Wielką Brytanią a Francją (Dunkierka) w obawie przed
odrodzeniem się militaryzmu niemieckiego.
- Plan atomowy Wielka Brytania stała się trzecią siłą w tej dziedzinie na świecie (po USA i ZSRR)
- Po II wojnie światowej stanęła Wielka Brytania przed niełatwym zadaniem likwidacji ogromnego imperium
kolonialnego zgodnie z nowymi tendencjami w polityce światowej. Niepodległość uzyskały w 1947 r. Indie i
Izrael, 1948 r. Birma, Cejlon, Sudan, Malta i wiele innych posiadłości Imperium Brytyjskiego. 1947 r. wycofanie
wojsk brytyjskich z Egiptu oprócz Kanału Sueskiego. W 1949 r. Republika Irlandii wycofała się ze Wspólnoty
Brytyjskiej.
- Dopiero w 1973 r. Wielka Brytania wyraznie związała się z istniejącą już od 1957 r. EWG.
- Partia Konserwatywna pod przywództwem Winstona Churchilla powróciła w 1951 r. do władzy.
c) Konserwatyści u władzy. Od Churchilla do Edena Macmillana i lorda Douglasa Home (1951-1964)
- 13 letni okres rządów konserwatystów.
- W. Churchill zahamował proces nacjonalizacji.
- Znaczne wydatki na cele wojskowe (1952 r. udana próba zdetonowania bomby atomowej) pożerały sporą część
budżetu angielskiego.
- Słabym punktem reform gospodarczych rządu konserwatywnego był brak zainteresowania zagadnieniem
modernizacji technologii i organizacji produkcji, w sytuacji dużego postępu w tej dziedzinie w wielu innych
krajach ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią na czele.
- Ujemny bilans handlowy.
- Inną przyczyną kryzysu powojennej gospodarki angielskiej była jej przestarzała organizacja, niska wydajność
pracy oraz nader powolna modernizacja przestarzałych już urządzeń.
- W latach 50-tych i 60-tych likwidacja dawnego imperium kolonialnego.
- 1956 r. kryzys sueski (prezydent Egiptu Nasser). Bliski Wschód przestał już być brytyjską strefą wpływów.
Porażka Wielkiej Brytanii, Kanał sueski w rękach Egiptu.
d) Harold Wilson, James Callaghan i rządy Partii Pracy (1964-1970 i 1974-1979). Konserwatywne interludium rządu
Edwarda Heatha (1970-1974)
- 1973 r. stan wyjątkowy (1973 r. wojna arabsko izraelska, ograniczenie dostaw ropy, ceny wzrosły w Anglii
kilkukrotnie), zamrożone płace.
- III.1974 r. Narodowy Związek Górników ogłosił w Anglii strajk powszechny.
- Wybory i powrót Partii Pracy. Nowy rząd zniósł stan wyjątkowy: poważnie ograniczył wydatki zbrojeniowe i
zredukował obecność wojsk brytyjskich poza granicami kraju.
- Wśród krajów popierających przystąpienie Wielkiej Brytanii do EWG znajdowały się przede wszystkim Stany
Zjednoczone. Były one zdania, że oznaczałoby to większą jedność świata zachodniego . Natomiast
przeciwnikiem przystąpienia Wielkiej Brytanii do EWG był prezydent Francji gen. de Gaulle, obawiający się, że
mogłoby to ograniczyć wiodącą rolę Francji w Europie Zachodniej. Ustąpienie de Gaulle a w 1969 r. i objęcia
prezydentury we Francji przez G. Pompidu zmieniło sytuację w tej kwestii na korzyść Wielkiej Brytanii i w 1973
r. wstąpiła ona do EWG.
- Kryzys rodezyjski 1956 r. rebelia Iana Smitha i przyjęcie przez Rodezję Południową Jednostronnej deklaracji
niepodległości, opózniającej o 14 lat przyznanie przez Wielką Brytanię statusu niepodległości dzisiejszemu
Zimbabwe.
- Nie rozwiązana pozostaje do dnia dzisiejszego sprawa Irlandii Północnej (Ulster) ( jej ludność katolicka ciąży ku
Republice Irlandii, ludność protestancka ku Wielkiej Brytanii)
e) Epoka Margaret Thatcher (1979-1990)
- Nowym premierem została pierwsza w historii Anglii i Europy kobieta Margaret Thatcher (3 kadencje) tzw
żelazna dama z Partii Konserwatywnej. Dążyła do wzmocnienia potencjału gospodarczego oraz większej
stabilizacji brytyjskiego systemu politycznego. Dążyła do systemu opartego na ładzie społecznym, większym
dobrobycie, obniżeniu skali podatkowej w celu stworzenia silnych bodzców dla prywatnego przemysłu,
zmniejszeniu interwencji rządowej w sprawach gospodarczych, zahamowaniu inflacji itp. Zawsze opowiadała się
za wzmocnieniem władzy centralnej w wypadku kolizji z dążeniami lokalnymi. Dążyła do ograniczenia znaczenia
związków zawodowych i politycznej roli ich przywódców. Przyspieszyła proces prywatyzacji przemysłu,
likwidacji nierentownych przedsiębiorstw, obniżenie inflacji, rozwój brytyjskiego przemysłu stalowego.
- Wśród głównych sił społecznych Anglii, nastawionych negatywnie do rządów M. Thatcher, znalazły się związki
zawodowe, a szczególnie kierowany przez Arthura Scargilla Narodowy Związek Górników. Strajk 1984/1985
przyniósł ogromne straty dla gospodarki ale zakończyły się zwycięstwem żelaznej damy .
- 1982 r. podjęcie przez Wielką Brytanię wojny o zajęte przez Argentynę Wyspy Falklandzkie.
- 1979 r. niepodległe Zimbabwe (władza w rękach czarnych mieszkańców tego kraju)
- M. Thatcher była krytykiem polityki apartheidu (system segregacji rasowej). Wielka Brytania nie interweniowała
bo miała bardzo dobrze rozwinięte stosunki handlowe z RPA.
- IRA w latach 1989/1990 przeprowadziła w Anglii ponad 20 zamachów bombowych.
- W XI. 1990 r. M. Thatcher ustąpiła ze stanowiska lidera Partii Konserwatywnej i premiera rządu (po licznych
demonstracjach). Nowym przywódcą partii i premierem został John Major, polityk bardziej elastyczny niż
żelazna dama
f) Koniec Millenium (1990-2000)
- 1997 r. władzę przejęła Partia Pracy Anthony (Tony) Blair. T. Blair nazwał swoją koncepcję polityczną [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl akte20.pev.pl
wojennych została już usunięta i Anglia osiągnęła pełne zatrudnienie.
- W 1947 r. został zawarty traktat wojskowy między Wielką Brytanią a Francją (Dunkierka) w obawie przed
odrodzeniem się militaryzmu niemieckiego.
- Plan atomowy Wielka Brytania stała się trzecią siłą w tej dziedzinie na świecie (po USA i ZSRR)
- Po II wojnie światowej stanęła Wielka Brytania przed niełatwym zadaniem likwidacji ogromnego imperium
kolonialnego zgodnie z nowymi tendencjami w polityce światowej. Niepodległość uzyskały w 1947 r. Indie i
Izrael, 1948 r. Birma, Cejlon, Sudan, Malta i wiele innych posiadłości Imperium Brytyjskiego. 1947 r. wycofanie
wojsk brytyjskich z Egiptu oprócz Kanału Sueskiego. W 1949 r. Republika Irlandii wycofała się ze Wspólnoty
Brytyjskiej.
- Dopiero w 1973 r. Wielka Brytania wyraznie związała się z istniejącą już od 1957 r. EWG.
- Partia Konserwatywna pod przywództwem Winstona Churchilla powróciła w 1951 r. do władzy.
c) Konserwatyści u władzy. Od Churchilla do Edena Macmillana i lorda Douglasa Home (1951-1964)
- 13 letni okres rządów konserwatystów.
- W. Churchill zahamował proces nacjonalizacji.
- Znaczne wydatki na cele wojskowe (1952 r. udana próba zdetonowania bomby atomowej) pożerały sporą część
budżetu angielskiego.
- Słabym punktem reform gospodarczych rządu konserwatywnego był brak zainteresowania zagadnieniem
modernizacji technologii i organizacji produkcji, w sytuacji dużego postępu w tej dziedzinie w wielu innych
krajach ze Stanami Zjednoczonymi i Japonią na czele.
- Ujemny bilans handlowy.
- Inną przyczyną kryzysu powojennej gospodarki angielskiej była jej przestarzała organizacja, niska wydajność
pracy oraz nader powolna modernizacja przestarzałych już urządzeń.
- W latach 50-tych i 60-tych likwidacja dawnego imperium kolonialnego.
- 1956 r. kryzys sueski (prezydent Egiptu Nasser). Bliski Wschód przestał już być brytyjską strefą wpływów.
Porażka Wielkiej Brytanii, Kanał sueski w rękach Egiptu.
d) Harold Wilson, James Callaghan i rządy Partii Pracy (1964-1970 i 1974-1979). Konserwatywne interludium rządu
Edwarda Heatha (1970-1974)
- 1973 r. stan wyjątkowy (1973 r. wojna arabsko izraelska, ograniczenie dostaw ropy, ceny wzrosły w Anglii
kilkukrotnie), zamrożone płace.
- III.1974 r. Narodowy Związek Górników ogłosił w Anglii strajk powszechny.
- Wybory i powrót Partii Pracy. Nowy rząd zniósł stan wyjątkowy: poważnie ograniczył wydatki zbrojeniowe i
zredukował obecność wojsk brytyjskich poza granicami kraju.
- Wśród krajów popierających przystąpienie Wielkiej Brytanii do EWG znajdowały się przede wszystkim Stany
Zjednoczone. Były one zdania, że oznaczałoby to większą jedność świata zachodniego . Natomiast
przeciwnikiem przystąpienia Wielkiej Brytanii do EWG był prezydent Francji gen. de Gaulle, obawiający się, że
mogłoby to ograniczyć wiodącą rolę Francji w Europie Zachodniej. Ustąpienie de Gaulle a w 1969 r. i objęcia
prezydentury we Francji przez G. Pompidu zmieniło sytuację w tej kwestii na korzyść Wielkiej Brytanii i w 1973
r. wstąpiła ona do EWG.
- Kryzys rodezyjski 1956 r. rebelia Iana Smitha i przyjęcie przez Rodezję Południową Jednostronnej deklaracji
niepodległości, opózniającej o 14 lat przyznanie przez Wielką Brytanię statusu niepodległości dzisiejszemu
Zimbabwe.
- Nie rozwiązana pozostaje do dnia dzisiejszego sprawa Irlandii Północnej (Ulster) ( jej ludność katolicka ciąży ku
Republice Irlandii, ludność protestancka ku Wielkiej Brytanii)
e) Epoka Margaret Thatcher (1979-1990)
- Nowym premierem została pierwsza w historii Anglii i Europy kobieta Margaret Thatcher (3 kadencje) tzw
żelazna dama z Partii Konserwatywnej. Dążyła do wzmocnienia potencjału gospodarczego oraz większej
stabilizacji brytyjskiego systemu politycznego. Dążyła do systemu opartego na ładzie społecznym, większym
dobrobycie, obniżeniu skali podatkowej w celu stworzenia silnych bodzców dla prywatnego przemysłu,
zmniejszeniu interwencji rządowej w sprawach gospodarczych, zahamowaniu inflacji itp. Zawsze opowiadała się
za wzmocnieniem władzy centralnej w wypadku kolizji z dążeniami lokalnymi. Dążyła do ograniczenia znaczenia
związków zawodowych i politycznej roli ich przywódców. Przyspieszyła proces prywatyzacji przemysłu,
likwidacji nierentownych przedsiębiorstw, obniżenie inflacji, rozwój brytyjskiego przemysłu stalowego.
- Wśród głównych sił społecznych Anglii, nastawionych negatywnie do rządów M. Thatcher, znalazły się związki
zawodowe, a szczególnie kierowany przez Arthura Scargilla Narodowy Związek Górników. Strajk 1984/1985
przyniósł ogromne straty dla gospodarki ale zakończyły się zwycięstwem żelaznej damy .
- 1982 r. podjęcie przez Wielką Brytanię wojny o zajęte przez Argentynę Wyspy Falklandzkie.
- 1979 r. niepodległe Zimbabwe (władza w rękach czarnych mieszkańców tego kraju)
- M. Thatcher była krytykiem polityki apartheidu (system segregacji rasowej). Wielka Brytania nie interweniowała
bo miała bardzo dobrze rozwinięte stosunki handlowe z RPA.
- IRA w latach 1989/1990 przeprowadziła w Anglii ponad 20 zamachów bombowych.
- W XI. 1990 r. M. Thatcher ustąpiła ze stanowiska lidera Partii Konserwatywnej i premiera rządu (po licznych
demonstracjach). Nowym przywódcą partii i premierem został John Major, polityk bardziej elastyczny niż
żelazna dama
f) Koniec Millenium (1990-2000)
- 1997 r. władzę przejęła Partia Pracy Anthony (Tony) Blair. T. Blair nazwał swoją koncepcję polityczną [ Pobierz całość w formacie PDF ]