[ Pobierz całość w formacie PDF ]
że Olmekowie się rozproszyli. Duże ich grupy wyruszyły do rozwijających się osad, takich jak
Cuicuilco czy Teotihuacan. Upadek ten mógł być końcem czwartego świata, o którym opowiadają
Majowie. Zaczęli oni wtedy przejmować palmę pierwszeństwa w Mezoameryce piątego świata.
Wpływ Epiolmeków stopniowo malał i pewne plemiona mogły się przeciw nim buntować. Niektóre
miasta ulegały zagładzie wskutek dalej zachodzących zmian geologicznych. Olmekowie, którzy
początkowo panowali nad przesmykiem Tehuantepec, a ich wpływy sięgały o wiele dalej, popadli w
zapomnienie. Wskrzesili ich po wiekach archeolodzy.
Chociaż lepiej już rozumiemy przyczyny upadku Olmeków, ich prawdziwa tożsamość wciąż jest
zagadką. Przyjrzyjmy się dokładniej ich obyczajom, w tym stosowaniu quizuo i deformowaniu
czaszki, i przeanalizujmy ich pismo, a może zaczniemy lepiej dostrzegać, kim byli naprawdę.
3
Tajemnica Quizuo
Tym, co rozstrzyga o obecności Afrykanów, są ich czaszki i szkielety znalezione w ruinach
olmeckich siedzib.
Doktor Ivan Van Sertima African Presence in Early America (Obecność Afrykanów we wczesnej
Ameryce) 1987
W POSZUKIWANIU QUIZUO
W środowisku akademickim interesującym się Olmekami trwa wielka debata, czy w kulturze
olmeckiej da się wykazać wpływy zewnętrzne - ludów oddzielonych oceanami. Jednym z
dowodów, na które powołują się niektórzy uczeni, jest przedstawianie przez olmeckich artystów
ludzi w niezwykłej klęczącej postawie, znanej jako quizuo.
Do propagatorów dyfuzjonizmu w tradycyjnym systemie uniwersyteckim należy doktor Ivan Van
Sertima z Uniwersytetu Rutgera w New Jersey. Ivan Van Sertima urodził się w Kitty Village w
Gujanie 26 stycznia 1935 roku. Kształcił się na Wydziale Orientalistyki i Afrykanistyki na
Uniwersytecie Londyńskim, który ukończył z wyróżnieniem. Był oficerem prasowym w Gujańskich
Służbach Informacyjnych w latach 1957-1959. Do Stanów Zjednoczonych przyjechał w 1970 roku i
ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Rutgera. W 1972 roku Van Sertima rozpoczął tam
karierę nauczyciela akademickiego jako wykładowca, a teraz jest profesorem na Wydziale
Afrykanistyki i redaktorem naczelnym The Journal of African Studies".
Van Sertima propaguje dyfuzjonistyczną teorię, że ludzie starożytni przepływali oceany
Atlantycki i Spokojny i utrzymywali trwałe kontakty transoceaniczne. Jego książki African Presence
in Early America, African Presence in Early Asia oraz They Came Before Columbus (Byli tam przed
Kolumbem) zawierają artykuły i zdjęcia dowodzące, że rasa czarnoskóra zamieszkiwała cały glob,
w tym starożytną Amerykę.
Van Sertima ukazuje liczne paralele między posągami olmeckimi a posągami ze starożytnego
Egiptu, Indii, Chin i wysp Oceanu Spokojnego - paralele, które, jak utrzymuje, nie mogą być
przypadkowe. Jedną z cech figur z tych wszystkich zakątków świata jest pozycja quizuo. Van
Sertima, przede wszystkim lingwista, choć mający dokonania i w innych dziedzinach nauki,
podziela ciekawy pogląd archeologa Wayne'a B. Chandlera, że przedstawianie postaci w pozycji
quizuo jest spotykane na całym świecie.
Postaci w postawie quizuo klęczą z rękami opuszczonymi wzdłuż ciała, z dłońmi na kolanach
albo złączonymi przed tułowiem. Twarz na ogół jest skierowana do przodu, ale bywa także
skierowana w dół albo lekko do góry. Te charakterystyczne figurki, najwyrazniej przedstawiające
ludzi w kornej postawie przed królem, kapłanem czy innym władcą, znajdowano w tak odległych od
siebie miejscach, jak Wyspa Wielkanocna, Chiny, Pakistan, Egipt i wiele olmeckich ruin w Ameryce
Zrodkowej.
W monografii z 1986 roku Trait-influences in Meso-America: the African-Asian Connection
(Zlady wpływów w Mezoameryce: kontakty z Afryką i Azją), włączonej do książki Van Sertimy
African Presence in Early America, Wayne B. Chandler twierdzi, że pozycja quizuo była znana w
Chinach w czasach dynastii Szang, a więc w latach 1300-1100 p.n.e., o czym świadczą posążki
datowane na ten okres. Pokazuje też jadeitową olmecką figurkę w pozycji quizuo, pochodzącą z
doliny Lima Ulua w Hondurasie i datowaną na około 1150 roku p.n.e.
Chandler dowodzi, że niektóre posążki z czasów dynastii Szang (1600-1028 p.n.e.)
przedstawiały ludzi klęczących w pozycji quizuo i mających fryzury, które teraz powszechnie są
znane jako irokezy. Jedna ze słynnych figurek z La Venta przedstawia identyczną postać - w
pozycji quizuo z irokezem na głowie. Podobieństwo między statuetkami jest zdumiewające.
Chandler twierdzi, że ta fryzura, noszona przez Olmeków, Kolumbijczyków, Azteków,
Mohawków znad Rzeki Zwiętego Wawrzyńca, a także Chińczyków z epoki Szang - i nadal
spotykana - pochodzi od starożytnych chińskich czarowników! Według Chandlera: [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl akte20.pev.pl
że Olmekowie się rozproszyli. Duże ich grupy wyruszyły do rozwijających się osad, takich jak
Cuicuilco czy Teotihuacan. Upadek ten mógł być końcem czwartego świata, o którym opowiadają
Majowie. Zaczęli oni wtedy przejmować palmę pierwszeństwa w Mezoameryce piątego świata.
Wpływ Epiolmeków stopniowo malał i pewne plemiona mogły się przeciw nim buntować. Niektóre
miasta ulegały zagładzie wskutek dalej zachodzących zmian geologicznych. Olmekowie, którzy
początkowo panowali nad przesmykiem Tehuantepec, a ich wpływy sięgały o wiele dalej, popadli w
zapomnienie. Wskrzesili ich po wiekach archeolodzy.
Chociaż lepiej już rozumiemy przyczyny upadku Olmeków, ich prawdziwa tożsamość wciąż jest
zagadką. Przyjrzyjmy się dokładniej ich obyczajom, w tym stosowaniu quizuo i deformowaniu
czaszki, i przeanalizujmy ich pismo, a może zaczniemy lepiej dostrzegać, kim byli naprawdę.
3
Tajemnica Quizuo
Tym, co rozstrzyga o obecności Afrykanów, są ich czaszki i szkielety znalezione w ruinach
olmeckich siedzib.
Doktor Ivan Van Sertima African Presence in Early America (Obecność Afrykanów we wczesnej
Ameryce) 1987
W POSZUKIWANIU QUIZUO
W środowisku akademickim interesującym się Olmekami trwa wielka debata, czy w kulturze
olmeckiej da się wykazać wpływy zewnętrzne - ludów oddzielonych oceanami. Jednym z
dowodów, na które powołują się niektórzy uczeni, jest przedstawianie przez olmeckich artystów
ludzi w niezwykłej klęczącej postawie, znanej jako quizuo.
Do propagatorów dyfuzjonizmu w tradycyjnym systemie uniwersyteckim należy doktor Ivan Van
Sertima z Uniwersytetu Rutgera w New Jersey. Ivan Van Sertima urodził się w Kitty Village w
Gujanie 26 stycznia 1935 roku. Kształcił się na Wydziale Orientalistyki i Afrykanistyki na
Uniwersytecie Londyńskim, który ukończył z wyróżnieniem. Był oficerem prasowym w Gujańskich
Służbach Informacyjnych w latach 1957-1959. Do Stanów Zjednoczonych przyjechał w 1970 roku i
ukończył studia doktoranckie na Uniwersytecie Rutgera. W 1972 roku Van Sertima rozpoczął tam
karierę nauczyciela akademickiego jako wykładowca, a teraz jest profesorem na Wydziale
Afrykanistyki i redaktorem naczelnym The Journal of African Studies".
Van Sertima propaguje dyfuzjonistyczną teorię, że ludzie starożytni przepływali oceany
Atlantycki i Spokojny i utrzymywali trwałe kontakty transoceaniczne. Jego książki African Presence
in Early America, African Presence in Early Asia oraz They Came Before Columbus (Byli tam przed
Kolumbem) zawierają artykuły i zdjęcia dowodzące, że rasa czarnoskóra zamieszkiwała cały glob,
w tym starożytną Amerykę.
Van Sertima ukazuje liczne paralele między posągami olmeckimi a posągami ze starożytnego
Egiptu, Indii, Chin i wysp Oceanu Spokojnego - paralele, które, jak utrzymuje, nie mogą być
przypadkowe. Jedną z cech figur z tych wszystkich zakątków świata jest pozycja quizuo. Van
Sertima, przede wszystkim lingwista, choć mający dokonania i w innych dziedzinach nauki,
podziela ciekawy pogląd archeologa Wayne'a B. Chandlera, że przedstawianie postaci w pozycji
quizuo jest spotykane na całym świecie.
Postaci w postawie quizuo klęczą z rękami opuszczonymi wzdłuż ciała, z dłońmi na kolanach
albo złączonymi przed tułowiem. Twarz na ogół jest skierowana do przodu, ale bywa także
skierowana w dół albo lekko do góry. Te charakterystyczne figurki, najwyrazniej przedstawiające
ludzi w kornej postawie przed królem, kapłanem czy innym władcą, znajdowano w tak odległych od
siebie miejscach, jak Wyspa Wielkanocna, Chiny, Pakistan, Egipt i wiele olmeckich ruin w Ameryce
Zrodkowej.
W monografii z 1986 roku Trait-influences in Meso-America: the African-Asian Connection
(Zlady wpływów w Mezoameryce: kontakty z Afryką i Azją), włączonej do książki Van Sertimy
African Presence in Early America, Wayne B. Chandler twierdzi, że pozycja quizuo była znana w
Chinach w czasach dynastii Szang, a więc w latach 1300-1100 p.n.e., o czym świadczą posążki
datowane na ten okres. Pokazuje też jadeitową olmecką figurkę w pozycji quizuo, pochodzącą z
doliny Lima Ulua w Hondurasie i datowaną na około 1150 roku p.n.e.
Chandler dowodzi, że niektóre posążki z czasów dynastii Szang (1600-1028 p.n.e.)
przedstawiały ludzi klęczących w pozycji quizuo i mających fryzury, które teraz powszechnie są
znane jako irokezy. Jedna ze słynnych figurek z La Venta przedstawia identyczną postać - w
pozycji quizuo z irokezem na głowie. Podobieństwo między statuetkami jest zdumiewające.
Chandler twierdzi, że ta fryzura, noszona przez Olmeków, Kolumbijczyków, Azteków,
Mohawków znad Rzeki Zwiętego Wawrzyńca, a także Chińczyków z epoki Szang - i nadal
spotykana - pochodzi od starożytnych chińskich czarowników! Według Chandlera: [ Pobierz całość w formacie PDF ]