[ Pobierz całość w formacie PDF ]
niespodzianką, że rząd przez trzy lata pozostawiał dowództwo floty Kanału w rękach lorda
Gambiera mimo katastrofalnego zmarnowania przez niego okazji na redzie baskijskiej.
Opuszcza swoją flagę w przyszłym miesiącu odparł ponuro Hardy. Większość oficerów
posępniała, gdy była mowa o Ponurym Jimmy . Wybielili go przed sądem wojennym i został do
końca trzyletniej kadencji.
Cień zakłopotania pojawił się na obliczu Hardy'ego; wymknęło mu się o tym sądzie wojennym
w obecności człowieka, który będzie musiał przejść przez to samo.
Widocznie musieli go zostawić powiedział Hornblower idąc za biegiem myśli swego
kolegi i zastanawiając się, czy i jego będą wybielać na procesie.
Hardy przerwał kłopotliwe milczenie, jakie zapadło po tych słowach.
Może chce pan wyjść ze mną na pokład? zapytał.
Na horyzoncie po zawietrznej pojawił się długi rząd okrętów idących bejdewindem. Płynęły
wyrównaną, regularną linią, wykonując kolejno zwrot przez sztag w idealnym porządku, jakby były
powiązane ze sobą niewidzialnym łańcuchem. Flota Kanału odbywała ćwiczenia osiemnaście lat
ćwiczeń na morzu zapewniło jej niezaprzeczalną wyższość nad wszystkimi flotami świata.
Ten na czele to Victory zauważył Hardy, podając lunetę Hornblowerowi. Kadet
sygnaÅ‚owy! »Triumph« do okrÄ™tu flagowego. Mam na pokÅ‚adzie&
Hornblower patrzył przez lunetę, a Hardy dyktował swoją depeszę. Trójpokładowiec z
admiralską flagą na maszcie wiódł długą kolumnę okrętów, w słońcu połyskiwały szerokie pasy na
jego burtach. Był flagowym okrętem Jervisa pod St Vincent, Hooda na Morzu Zródziemnym, Nelsona
pod Trafalgarem. A teraz Ponurego Jimmy tragiczny zbieg okoliczności. Rzuty flag wzbijały się
po flaglinkach; Hardy ledwie nadążał z dyktowaniem odpowiedzi.
Admirał wzywa pana do siebie na pokład, sir rzekł wreszcie odwracając się do
Hornblowera. Mam nadzieję, że zrobi mi pan ten zaszczyt i skorzysta z mojej łodzi?
Barkas Triumpha pomalowany był na kolor bladożółty z czarnym, tak samo pióra wioseł;
załoga miała na sobie również bladożółte bluzy z czarnymi chustami na szyi. Zająwszy miejsce,
czując jeszcze mocny uścisk dłoni Hardy'ego, Hornblower pomyślał ze smutkiem, że nie stać go było
na przyodzianie załogi swojego barkasa w specjalne uniformy; zawsze cierpiał z tego powodu.
Hardy musi być bogatym człowiekiem, z pryzowym, które mu przypadło za Trafalgar, i pensją
pułkownika piechoty morskiej. Zestawił jego i siebie Hardy'ego, baroneta zasobnego w
pieniądze i sławę, i siebie, ubogiego, nic nie znaczącego, mającego w bliskiej perspektywie sąd
wojenny.
Na Victory , zgodnie z regulaminem Admiralicji, powitał go świst trapowy żołnierze
piechoty morskiej prezentujący broń, trapowi w białych rękawiczkach pomagający mu przy wejściu,
świergot gwizdków bosmańskich; a na pokładzie czekał kapitan, by uścisnąć mu dłoń dziwne
wydało się to Hornblowerowi, gdy pomyślał, że wkrótce stanie przed sądem.
Jestem Calendar, kapitan floty przedstawił się. Jego lordowska mość oczekuje pana
na dole.
Z uprzedzającą grzecznością poprowadził go na dół.
Byłem pierwszym na Amazon przypomniał gdy pan służył na Indefatigable . Czy
pan mnie pamięta?
Tak odparł Hornblower. Nie chciał sam tego powiedzieć, by się nie narazić na afront.
Zwietnie sobie pana przypominam ciągnął Calendar. Pamiętam, co Pellew mówił o
panu.
Cokolwiek by Pellew o nim powiedział, na pewno były to słowa pochlebne swój awans
zawdzięczał entuzjastycznej rekomendacji Pellewa to ładnie ze strony Calendara, że mu to
przypomina w krytycznym momencie jego kariery.
W kabinie lorda Gambiera, o wiele skromniej urządzonej niż kabina Hardy'ego, przedmiotem
najbardziej rzucającym się w oczy była wielka oprawna w brąz Biblia leżąca na stole. Sam
Gambier, ponury, z obwisłymi policzkami, siedział u okna rufowego dyktując urzędnikowi, który
wycofał się na widok dwóch kapitanów.
Może pan na razie złożyć swój raport ustnie, sir rzekł admirał.
Hornblower zaczerpnął głęboko powietrza i zaczął. Naszkicował sytuację strategiczną w
momencie, gdy rzucił Sutherlanda w bój przeciwko eskadrze francuskiej pod Rosas. Samej bitwie
poświęcił jedno, najwyżej dwa zdania ci ludzie też staczali bitwy i mogli sobie dopowiedzieć
resztę. Mówił o rozbitych okrętach francuskich, dryfujących bezradnie w stronę zatoki Rosas, pod
osłonę dział fortecznych, oraz o kanonierkach wroga, które wyruszyły stamtąd na wiosłach.
Stu siedemnastu zabitych powiedział Hornblower. Stu czterdziestu pięciu rannych, z
których czterdziestu czterech zmarło, zanim zabrano mnie z Rosas.
Mój Boże! westchnął Calendar. Słów tych nie wywołała liczba zmarłych w szpitalu
to była zwykła proporcja lecz pełna lista strat w ludziach. Grubo ponad połowa całej załogi
Sutherlanda została wytrącona z boju, zanim się poddano.
Milordzie, Thompson na Leandrze stracił dziewięćdziesięciu trzech na trzystu
powiedział. Thompson poddał Leandra liniowcowi francuskiemu koło Krety po obronie, która
wzbudziła zachwyt całej Anglii.
Wiem o tym odrzekł Gambier. Proszę kapitanie, niech pan kontynuuje.
Hornblower opowiedział, jak był świadkiem rozbicia eskadry francuskiej, jak Caillard
przybył, by go zabrać do Paryża, jak najpierw uciekł eskorcie, a potem uratował się od utonięcia.
Wspomniał mimochodem o hrabim de Gracay i spływie Loara te sprawy nie obchodziły
admirała natomiast rozwiódł się szerzej o odbiciu Witch of Endor . Szczegóły były tu istotne,
ponieważ przy różnorodnych operacjach floty brytyjskiej mogła okazać się przydatna znajomość [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl akte20.pev.pl
niespodzianką, że rząd przez trzy lata pozostawiał dowództwo floty Kanału w rękach lorda
Gambiera mimo katastrofalnego zmarnowania przez niego okazji na redzie baskijskiej.
Opuszcza swoją flagę w przyszłym miesiącu odparł ponuro Hardy. Większość oficerów
posępniała, gdy była mowa o Ponurym Jimmy . Wybielili go przed sądem wojennym i został do
końca trzyletniej kadencji.
Cień zakłopotania pojawił się na obliczu Hardy'ego; wymknęło mu się o tym sądzie wojennym
w obecności człowieka, który będzie musiał przejść przez to samo.
Widocznie musieli go zostawić powiedział Hornblower idąc za biegiem myśli swego
kolegi i zastanawiając się, czy i jego będą wybielać na procesie.
Hardy przerwał kłopotliwe milczenie, jakie zapadło po tych słowach.
Może chce pan wyjść ze mną na pokład? zapytał.
Na horyzoncie po zawietrznej pojawił się długi rząd okrętów idących bejdewindem. Płynęły
wyrównaną, regularną linią, wykonując kolejno zwrot przez sztag w idealnym porządku, jakby były
powiązane ze sobą niewidzialnym łańcuchem. Flota Kanału odbywała ćwiczenia osiemnaście lat
ćwiczeń na morzu zapewniło jej niezaprzeczalną wyższość nad wszystkimi flotami świata.
Ten na czele to Victory zauważył Hardy, podając lunetę Hornblowerowi. Kadet
sygnaÅ‚owy! »Triumph« do okrÄ™tu flagowego. Mam na pokÅ‚adzie&
Hornblower patrzył przez lunetę, a Hardy dyktował swoją depeszę. Trójpokładowiec z
admiralską flagą na maszcie wiódł długą kolumnę okrętów, w słońcu połyskiwały szerokie pasy na
jego burtach. Był flagowym okrętem Jervisa pod St Vincent, Hooda na Morzu Zródziemnym, Nelsona
pod Trafalgarem. A teraz Ponurego Jimmy tragiczny zbieg okoliczności. Rzuty flag wzbijały się
po flaglinkach; Hardy ledwie nadążał z dyktowaniem odpowiedzi.
Admirał wzywa pana do siebie na pokład, sir rzekł wreszcie odwracając się do
Hornblowera. Mam nadzieję, że zrobi mi pan ten zaszczyt i skorzysta z mojej łodzi?
Barkas Triumpha pomalowany był na kolor bladożółty z czarnym, tak samo pióra wioseł;
załoga miała na sobie również bladożółte bluzy z czarnymi chustami na szyi. Zająwszy miejsce,
czując jeszcze mocny uścisk dłoni Hardy'ego, Hornblower pomyślał ze smutkiem, że nie stać go było
na przyodzianie załogi swojego barkasa w specjalne uniformy; zawsze cierpiał z tego powodu.
Hardy musi być bogatym człowiekiem, z pryzowym, które mu przypadło za Trafalgar, i pensją
pułkownika piechoty morskiej. Zestawił jego i siebie Hardy'ego, baroneta zasobnego w
pieniądze i sławę, i siebie, ubogiego, nic nie znaczącego, mającego w bliskiej perspektywie sąd
wojenny.
Na Victory , zgodnie z regulaminem Admiralicji, powitał go świst trapowy żołnierze
piechoty morskiej prezentujący broń, trapowi w białych rękawiczkach pomagający mu przy wejściu,
świergot gwizdków bosmańskich; a na pokładzie czekał kapitan, by uścisnąć mu dłoń dziwne
wydało się to Hornblowerowi, gdy pomyślał, że wkrótce stanie przed sądem.
Jestem Calendar, kapitan floty przedstawił się. Jego lordowska mość oczekuje pana
na dole.
Z uprzedzającą grzecznością poprowadził go na dół.
Byłem pierwszym na Amazon przypomniał gdy pan służył na Indefatigable . Czy
pan mnie pamięta?
Tak odparł Hornblower. Nie chciał sam tego powiedzieć, by się nie narazić na afront.
Zwietnie sobie pana przypominam ciągnął Calendar. Pamiętam, co Pellew mówił o
panu.
Cokolwiek by Pellew o nim powiedział, na pewno były to słowa pochlebne swój awans
zawdzięczał entuzjastycznej rekomendacji Pellewa to ładnie ze strony Calendara, że mu to
przypomina w krytycznym momencie jego kariery.
W kabinie lorda Gambiera, o wiele skromniej urządzonej niż kabina Hardy'ego, przedmiotem
najbardziej rzucającym się w oczy była wielka oprawna w brąz Biblia leżąca na stole. Sam
Gambier, ponury, z obwisłymi policzkami, siedział u okna rufowego dyktując urzędnikowi, który
wycofał się na widok dwóch kapitanów.
Może pan na razie złożyć swój raport ustnie, sir rzekł admirał.
Hornblower zaczerpnął głęboko powietrza i zaczął. Naszkicował sytuację strategiczną w
momencie, gdy rzucił Sutherlanda w bój przeciwko eskadrze francuskiej pod Rosas. Samej bitwie
poświęcił jedno, najwyżej dwa zdania ci ludzie też staczali bitwy i mogli sobie dopowiedzieć
resztę. Mówił o rozbitych okrętach francuskich, dryfujących bezradnie w stronę zatoki Rosas, pod
osłonę dział fortecznych, oraz o kanonierkach wroga, które wyruszyły stamtąd na wiosłach.
Stu siedemnastu zabitych powiedział Hornblower. Stu czterdziestu pięciu rannych, z
których czterdziestu czterech zmarło, zanim zabrano mnie z Rosas.
Mój Boże! westchnął Calendar. Słów tych nie wywołała liczba zmarłych w szpitalu
to była zwykła proporcja lecz pełna lista strat w ludziach. Grubo ponad połowa całej załogi
Sutherlanda została wytrącona z boju, zanim się poddano.
Milordzie, Thompson na Leandrze stracił dziewięćdziesięciu trzech na trzystu
powiedział. Thompson poddał Leandra liniowcowi francuskiemu koło Krety po obronie, która
wzbudziła zachwyt całej Anglii.
Wiem o tym odrzekł Gambier. Proszę kapitanie, niech pan kontynuuje.
Hornblower opowiedział, jak był świadkiem rozbicia eskadry francuskiej, jak Caillard
przybył, by go zabrać do Paryża, jak najpierw uciekł eskorcie, a potem uratował się od utonięcia.
Wspomniał mimochodem o hrabim de Gracay i spływie Loara te sprawy nie obchodziły
admirała natomiast rozwiódł się szerzej o odbiciu Witch of Endor . Szczegóły były tu istotne,
ponieważ przy różnorodnych operacjach floty brytyjskiej mogła okazać się przydatna znajomość [ Pobierz całość w formacie PDF ]