[ Pobierz całość w formacie PDF ]
ludzi, przede wszystkim stale przybywało młodzieży. Ich okrzyki Giovanni Paolo! i Viva
ii Papa! docierały aż do trzeciego piętra. Jestem przekonany, że on także je słyszał. Nie
mógł nie słyszeć!
Zbliżała się godzina 20.00, gdy niespodziewanie poczułem wewnętrzną potrzebę
odprawienia Mszy świętej! Tak też uczyniliśmy wspólnie z kardynałem Marianem
Jaworskim, z arcybiskupem Stanisławem Ryłko i dwoma polskimi księżmi - Tadeuszem
Styczniem i Mieczysławem Mokrzyckim. Była to Msza święta poprzedzająca niedzielną
uroczystość Bożego Miłosierdzia, tak drogą Ojcu Zwiętemu. Nadal czytaliśmy Ewangelię
świętego Jana: Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku nich i rzekł:
«Pokój wam!»... W chwili Komunii Å›wiÄ™tej zdoÅ‚aÅ‚em jako wiatyk podać mu kilka kropli
Najświętszej Krwi Chrystusa.
Nadeszła godzina 21.37. Zorientowaliśmy się, że Ojciec Zwięty przestał oddychać. I wtedy
zobaczyliśmy na monitorze, że jego wielkie serce po kilku jeszcze uderzeniach przestało bić.
Profesor Buzzonetti pochylił się nad nim i spoglądając na nas wyszeptał: Powrócił do
domu Ojca .
Ktoś zatrzymał wskazówki zegara.
A my, jednocześnie, niczym na rozkaz, zaczęliśmy śpiewać Te Deum. Nie Requiem, gdyż
nie była to żałoba, ale Te Deum. W podziękowaniu dla Boga za dar, jaki nam przekazał, za
dar w osobie Ojca Zwiętego, Karola Wojtyły.
Płakaliśmy. Jak mieliśmy nie płakać! Płakaliśmy łzami bólu i radości. I wtedy zapalono
światła w całym domu...
Potem już nic nie pamiętam. Miałem wrażenie, że nagle za-padła ciemność. Ciemność nade
mną i we mnie samym. Zda-wałem sobie sprawę z tego, co się dokonywało, ale nie
potrafiłem dopuścić do siebie tej myśli. A może nie potrafiłem zrozumieć. Zawierzyłem się
Panu i kiedy wydawało mi się, że już wypełniała mnie pogoda ducha, powracała ciemność.
Aż nadszedł moment rozstania.
Wokół niezliczone tłumy. Obecne były osobistości przybyłe z daleka. Przede wszystkim
jednak jego lud. Jego młodzież. I te jakże znamienne i naglące transparenty. Plac świętego
Piotra wypełniała światłość. Zwiatłość powróciła także do mojej duszy.
Na zakończenie homilii kardynał Ratzinger wskazał na okno mówiąc, że on na pewno tam
stoi, widzi nas i błogosławi. Ja także odwróciłem głowę w tamtą stronę, jakże mogłem się
nie odwrócić. Ale nie byłem w stanie spojrzeć w górę.
Na końcu, gdy niosący trumnę dotarli do wejścia do Bazyli-ki, powoli odwrócili ją w stronę
wiernych, by mógł ostatni raz spojrzeć na Plac. By mógł pożegnać się ostatecznie z ludzmi,
ze światem.
Ale także ze mną?
Nie, ze mną nie. W tamtej chwili nie myślałem o sobie. Przeżywałem te chwile wraz z
innymi. Wszyscy byli poruszeni, wstrząśnięci. Dla mnie było to coś, czego nigdy nie
zapomnÄ™.
Orszak wchodził do Bazyliki. Mieli znieść trumnę do grot, do grobu.
A ja pomyślałem wtedy...
Byłem przy nim prawie czterdzieści lat. Najpierw przez dwanaście lat w Krakowie, a potem
przez kolejnych dwadzieścia siedem w Rzymie. Zawsze przy nim. Zawsze u jego boku.
A teraz, w chwili śmierci, poszedł sam.
Zawsze mu towarzyszyłem, a stąd odszedł sam. Najbardziej poruszyło mnie to, że w tej
drodze nie będę mógł mu towarzyszyć.
On wcale nas nie zostawił. Czujemy jego obecność. Doznajemy licznych łask przez jego
wstawiennictwo. A ja towarzyszyłem mu aż do tego momentu.
Teraz odszedł sam.
A teraz? Po tamtej stronie, kto mu towarzyszy?
Tego e-booka otrzymujesz dzieki: www.ksiazkidosluchania.tnb.pl
SPIS TREZCI
Przedmowa - Chusta....................................5
Część pierwsza - Okres polski
1.Pierwsze spotkanie................................11
2.Nowe twarze.........................................16
3.Soborowy przewrót...............................21
4.Kryzys TysiÄ…clecia................................26
5.Stefan Wyszyński i Karol Wojtyła ........31
6.Krzyż z Nowej Huty .............................36
7. Jak mógłbym milczeć? ......................41
8.Bunt......................................................46
9.Bunt młodych .......................................50
10. Nadchodzi Papież słowiański ..........55
Cześć druga - Czas Pontyfikatu
11. Otwórzcie drzwi Chrystusowi ..........67
12.W antyklerykalnym Meksyku .............72
13.Codzienność Papieża ..........................77
14.Pod znakiem przemian ........................86
15.Piotr - Pielgrzym.................................91
16.Biskup Rzymu .................................. 100
17.Trzęsienie ziemi ............................... 105
18.Rewolucja narodu ............................. 111
19.Strzały .............................................. 117
20.Kto go uzbroił? .... ............................ 123
21.Zniewolony naród............................. 128
22. Solidarność żyje ............................ 134
23.Nowa ewangelizacja ......................... 141
24.Młodzież, kobiety, ruchy w Kościele 146
25.Teresa - siostra Boga ..................... 155
26.Upadek Muru.....................................161
27.Nie wygrał kapitalizm!...................... 168
28.Południe świata..................................173
29.Zmiana przeciwnika ...................... 179
30.Duch Asyżu .......................................184
31.Nowi męczennicy ............................. 191
32.Sześć dłoni.........................................198
33.Wspólne dziedzictwo.........................206
34.Zabijać w imię Boga? ........................212
35. Pozwólcie mi odejść do Pana ..........220 [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl akte20.pev.pl
ludzi, przede wszystkim stale przybywało młodzieży. Ich okrzyki Giovanni Paolo! i Viva
ii Papa! docierały aż do trzeciego piętra. Jestem przekonany, że on także je słyszał. Nie
mógł nie słyszeć!
Zbliżała się godzina 20.00, gdy niespodziewanie poczułem wewnętrzną potrzebę
odprawienia Mszy świętej! Tak też uczyniliśmy wspólnie z kardynałem Marianem
Jaworskim, z arcybiskupem Stanisławem Ryłko i dwoma polskimi księżmi - Tadeuszem
Styczniem i Mieczysławem Mokrzyckim. Była to Msza święta poprzedzająca niedzielną
uroczystość Bożego Miłosierdzia, tak drogą Ojcu Zwiętemu. Nadal czytaliśmy Ewangelię
świętego Jana: Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku nich i rzekł:
«Pokój wam!»... W chwili Komunii Å›wiÄ™tej zdoÅ‚aÅ‚em jako wiatyk podać mu kilka kropli
Najświętszej Krwi Chrystusa.
Nadeszła godzina 21.37. Zorientowaliśmy się, że Ojciec Zwięty przestał oddychać. I wtedy
zobaczyliśmy na monitorze, że jego wielkie serce po kilku jeszcze uderzeniach przestało bić.
Profesor Buzzonetti pochylił się nad nim i spoglądając na nas wyszeptał: Powrócił do
domu Ojca .
Ktoś zatrzymał wskazówki zegara.
A my, jednocześnie, niczym na rozkaz, zaczęliśmy śpiewać Te Deum. Nie Requiem, gdyż
nie była to żałoba, ale Te Deum. W podziękowaniu dla Boga za dar, jaki nam przekazał, za
dar w osobie Ojca Zwiętego, Karola Wojtyły.
Płakaliśmy. Jak mieliśmy nie płakać! Płakaliśmy łzami bólu i radości. I wtedy zapalono
światła w całym domu...
Potem już nic nie pamiętam. Miałem wrażenie, że nagle za-padła ciemność. Ciemność nade
mną i we mnie samym. Zda-wałem sobie sprawę z tego, co się dokonywało, ale nie
potrafiłem dopuścić do siebie tej myśli. A może nie potrafiłem zrozumieć. Zawierzyłem się
Panu i kiedy wydawało mi się, że już wypełniała mnie pogoda ducha, powracała ciemność.
Aż nadszedł moment rozstania.
Wokół niezliczone tłumy. Obecne były osobistości przybyłe z daleka. Przede wszystkim
jednak jego lud. Jego młodzież. I te jakże znamienne i naglące transparenty. Plac świętego
Piotra wypełniała światłość. Zwiatłość powróciła także do mojej duszy.
Na zakończenie homilii kardynał Ratzinger wskazał na okno mówiąc, że on na pewno tam
stoi, widzi nas i błogosławi. Ja także odwróciłem głowę w tamtą stronę, jakże mogłem się
nie odwrócić. Ale nie byłem w stanie spojrzeć w górę.
Na końcu, gdy niosący trumnę dotarli do wejścia do Bazyli-ki, powoli odwrócili ją w stronę
wiernych, by mógł ostatni raz spojrzeć na Plac. By mógł pożegnać się ostatecznie z ludzmi,
ze światem.
Ale także ze mną?
Nie, ze mną nie. W tamtej chwili nie myślałem o sobie. Przeżywałem te chwile wraz z
innymi. Wszyscy byli poruszeni, wstrząśnięci. Dla mnie było to coś, czego nigdy nie
zapomnÄ™.
Orszak wchodził do Bazyliki. Mieli znieść trumnę do grot, do grobu.
A ja pomyślałem wtedy...
Byłem przy nim prawie czterdzieści lat. Najpierw przez dwanaście lat w Krakowie, a potem
przez kolejnych dwadzieścia siedem w Rzymie. Zawsze przy nim. Zawsze u jego boku.
A teraz, w chwili śmierci, poszedł sam.
Zawsze mu towarzyszyłem, a stąd odszedł sam. Najbardziej poruszyło mnie to, że w tej
drodze nie będę mógł mu towarzyszyć.
On wcale nas nie zostawił. Czujemy jego obecność. Doznajemy licznych łask przez jego
wstawiennictwo. A ja towarzyszyłem mu aż do tego momentu.
Teraz odszedł sam.
A teraz? Po tamtej stronie, kto mu towarzyszy?
Tego e-booka otrzymujesz dzieki: www.ksiazkidosluchania.tnb.pl
SPIS TREZCI
Przedmowa - Chusta....................................5
Część pierwsza - Okres polski
1.Pierwsze spotkanie................................11
2.Nowe twarze.........................................16
3.Soborowy przewrót...............................21
4.Kryzys TysiÄ…clecia................................26
5.Stefan Wyszyński i Karol Wojtyła ........31
6.Krzyż z Nowej Huty .............................36
7. Jak mógłbym milczeć? ......................41
8.Bunt......................................................46
9.Bunt młodych .......................................50
10. Nadchodzi Papież słowiański ..........55
Cześć druga - Czas Pontyfikatu
11. Otwórzcie drzwi Chrystusowi ..........67
12.W antyklerykalnym Meksyku .............72
13.Codzienność Papieża ..........................77
14.Pod znakiem przemian ........................86
15.Piotr - Pielgrzym.................................91
16.Biskup Rzymu .................................. 100
17.Trzęsienie ziemi ............................... 105
18.Rewolucja narodu ............................. 111
19.Strzały .............................................. 117
20.Kto go uzbroił? .... ............................ 123
21.Zniewolony naród............................. 128
22. Solidarność żyje ............................ 134
23.Nowa ewangelizacja ......................... 141
24.Młodzież, kobiety, ruchy w Kościele 146
25.Teresa - siostra Boga ..................... 155
26.Upadek Muru.....................................161
27.Nie wygrał kapitalizm!...................... 168
28.Południe świata..................................173
29.Zmiana przeciwnika ...................... 179
30.Duch Asyżu .......................................184
31.Nowi męczennicy ............................. 191
32.Sześć dłoni.........................................198
33.Wspólne dziedzictwo.........................206
34.Zabijać w imię Boga? ........................212
35. Pozwólcie mi odejść do Pana ..........220 [ Pobierz całość w formacie PDF ]