[ Pobierz całość w formacie PDF ]
sojusze, aby zaraz je zerwać. Identyfikowano go z zaborcami i despotami. Popularny wśród silnych władców,
którzy woleli go niż Demostenesa, który dla nich był zacietrzewionym politykiem nie rozumiejącym, że Grecji nie
da się zjednoczyć od środka.
! W drugiej połowie XX wieku osąd ich obu się zmienia Demostenes nie wzbudza już takiego zachwytu, nie
jest już romantycznym bojownikiem, tylko praktycznym politykiem, chociaż przyznaje się, ze umarł za wolność.
23. Aleksander Wielki
! Po śmierci Filipa Aleksander doprowadził do stracenia paru książąt podejrzanych o zamach, między innymi
Amyntasa, swego stryja. Olimpias zabiła córkę Kleopatry, chociaż Aleksander to potępił.
! Pośmierci Filipa w Grecji odżywają knowania antymacedońskie, Ateńczycy rokują z Attalosem w Azji i innymi
poleis antymacedońskimi. Tesalia zamknęła dolinę Tempe, Ambrakia wypędziła garnizon macedoński, a Teby i
inne poleis ogłosiły zamiar odstąpienia od Związku Korynckiego. Aleksander błyskawicznie wyprawia się na
południe, omija Tempe schodząc Ossą do Tesalii, która od razu się poddała. Aleksander wybaczył Ambrakii i
został nowym hegemonem wojsk Amfiktionii. Teby i Ateny skapitulowały, zaś król nic im nie zrobił. Wybrano go
hegemonem i oddano pełnomocnictwa do wojny. Doprowadził jeszcze do zamordowania Attalosa i jego
krewnych.
! wiosna 355 wyprawa wojenna na północ, Aleksander idzie ukarać Triballów, po drodze napotyka na tracką
eskortę karawany kupieckiej na przełęczy Kajan. Dzięki jego dowództwu zajęto przełęcz z małymi stratami. Król
Triballów ucieka na wyspę na Dunaju. Przy próbie odcięcia mu dróg wyjazdu rozpoczyna się bitwa, także
zwycięska dla niego (duża rola konnicy). Aleksander przeprawia się przez Dunaj, niszczy miasto Getów i wyrzyna
ich, król Triballów się poddaje ! ziemie naddunajskie opanowane.
! przy powrocie bunt Illirów, wraz z innymi plemionami. Klejtos, s. Bardylidasa obsadził Pelion i broni się tam,
ma przewagę liczebną, więc Aleks wycofuje się atakowany, ale nocą przemieszcza się, zaskakuje wojska i
odnosi zwycięstwo ! zachodnia granica bezpieczna!
! w czasie nieobecnośći powrót sentymentów antymacedońskich w poleis, plotka o śmierci Aleksandra,
Dariusz przekupił Demostenesa, który wykorzystuje pieniądze gł. na zbrojenia. W Tebach oblegają garnizon
macedoński na Kadmei, Ateny i Teby proszą Persję o wsparcie, Peloponez odmawia pomocy. Szybkie uderzenie
Aleksandra po 14 dniach dochodzi z Macedonii do Teb, Teby nie chcą rokować, początek szturmu. Początkowe
przewagi Teban, potem po natarciu Aleksandra ich klęska. Bunt Teb zdrada w wojnie antyperskiej Aleksander
przedstawia to przed Radą Związku jako hegemon. Wyrok garnizon na Kadmei, miasto zniszczyć,
andrapodismos [wszystkich sprzedano], żyjących Teba wygnać z Grecji, a ziemię rozdzielić między sąsiadów.
Zniszczenie Teb wywołuje ogólno grecki strach i spadek zaufania do Aleksandra.
! w Atenach wielki strach, wysłano pierwsze poselstwo żadanie wydania wszystkich podżegaczy [ w tym
Demostenesa] drugie poselstwo przekonuje Aleksandra do wzięcia tylko Charidemosa [i tak uciekł do Persji].
Arkadia ukarała winnych, podobnie jak reszta polis.
! zima 355/4 wszystkie państwa szykują siły na wyprawę, nie są one zbyt obciążające (tylko z Tesalii więcej)
propaganda wyprawa ogólno helleńska. W Macedonii Aleksander pozostawia pół piechoty z Antypatrem
ryzyko buntu.
WOJNA W ANATOLII
! Persja jest w wojnie, od 337, ale nie wyparła Parmeniona z Hellespontu, ani nie obsadziła floty
krótkowzroczna polityka Dariusza. Konnica perska najlepszą formacją - świetnie wyszkolona, ale słabo
uzbrojona. Od Kunaksy siłą armii opiera się an greckich najemnikach, a żołnierze rodzimi są znacznie słąbiej
wyszkoleni. Aleksander zabiera ze sobą sporo konnicy, ale pozostawił część piechoty w Grecji.
! wyprawa Aleksandra dobrze zorganizowana, dobra administracja, zabrano tylko zapasy na jeden miesiąc
Aleksander liczy na żywność z Anatolii, dobra sieć dróg pozwala na szybkie poruszanie się konnicy. Flota
macedońska nieduża, ale Zw. Helleński dostarczył ok. 160 trier, Persja mogła mieć więcej, ale nie miała
zorganizowanej floty na M. Egejskim. Aleksander nie ma za dużo gotówki, ale ostatnio rozpoczął bicie wspólnej
monety greckiej, przechodząc z systemu chalkidyckiego na ateński, na monetach Atena i Nike symbol
zwycięstwa, pieniądz b. dobrej jakości.
! W 20 dni przebywa drogę z Pelli do Sestos, tam zajmuje się głównie ofiarami religijnymi wyższy sens,
wyprawa ma znaczenie religijne, liczne ofiary w Troi nawiązują do wojny trojańskiej.
! Aleksander napotyka na 20-tys. armię perską, Memnon doradza Persom uciec i zniszczyć zapasy, ale oni
zostają i obsadzają brzeg Graniku, konnica przy wodzie, wojsko za nimi na równinie. Aleksander ustawia jazdę
po lewej, w środku piechotę z hypaspistami, na prawej wszystkie inne siły. Idą do wody wpierw skrzydłem,
rozciągając się w prawo, aby nie dać się oskrzydlić. Wielu pada przy brzegu, ale w końcu wchodzą na ląd,
Aleksander walczy zawzięcie i o mało nie ginie, linia wroga pęka. Jazda uciekła, Aleksander bierze wielu jeńców
(w większości greccy najemnicy). Teban wypuszcza, a resztę skazuje na roboty.
! Aleks idzie brzegiem, wyprawia oddziały dla podboju miast, wiele przechodzi na jego stronę, zastępuje pro
perską oligarchię w Efezie demokracją, ale nie dopuszcza do stasis, jest już na drodze do Suzy, ale śpieszy do
Miletu, gdzie płynie już flota perska. Flota grecka blokuje port, on zdobywa miasto szturmem, po czym
rozpuszcza flotę oprócz 20 okrętów [chce poradzić sobie sam, zajmując bazy lądowe]. Przez to Persowie zajmują
Chios i Samos. Oblężenie Halikarnasu trwa długo, bronią go Memnon i satrapa Orontopates, w końcu oboje
uciekają, a miasto pada.
! zima 334/3 Aleks posyła Parmeniona do Frygii, a sam przedziera się przez Licję i Pamfilię do Perge, skąd
zawraca przez Pizydię do Frygii i Parmeniona. W greckich miastach wyzwolonych, popiera demokrację, usuwa
perskie daniny i zawiera układy, ale ich wolność jest ograniczona przez jego nadzór [brak rzezi stasis
homonoia]. Nie wszystkich oligarchów usunięto. Wyspiarze przystępują do Związku, a lądowe miasta raczej nie
[duży kłopot administracyjny]. Wszystkie miasta płacą jakieś składki na wojnę. Na podbitych ziemiach zostawia
system perski, są one macedońskie w przynależności, mianuje satrapów miejscowych i greckich lub hetajrów.
Bardzo się stara o poparcie ludności zezwala na dawne kulty, broni bezpieczeństwa, a armia nie rabuje. Nie
przyłącza gruntów na siłę, lecz prowadzi układy. Wspiera rozwój gospodarczy Anatolii. Aaskawy wyzwoliciel.
! 333 - w Gordion historia z węzłem gordyjskim, ale w tym czasie Memnon został dowódcą floty, odbił zdradą [ Pobierz całość w formacie PDF ]
zanotowane.pl doc.pisz.pl pdf.pisz.pl akte20.pev.pl
sojusze, aby zaraz je zerwać. Identyfikowano go z zaborcami i despotami. Popularny wśród silnych władców,
którzy woleli go niż Demostenesa, który dla nich był zacietrzewionym politykiem nie rozumiejącym, że Grecji nie
da się zjednoczyć od środka.
! W drugiej połowie XX wieku osąd ich obu się zmienia Demostenes nie wzbudza już takiego zachwytu, nie
jest już romantycznym bojownikiem, tylko praktycznym politykiem, chociaż przyznaje się, ze umarł za wolność.
23. Aleksander Wielki
! Po śmierci Filipa Aleksander doprowadził do stracenia paru książąt podejrzanych o zamach, między innymi
Amyntasa, swego stryja. Olimpias zabiła córkę Kleopatry, chociaż Aleksander to potępił.
! Pośmierci Filipa w Grecji odżywają knowania antymacedońskie, Ateńczycy rokują z Attalosem w Azji i innymi
poleis antymacedońskimi. Tesalia zamknęła dolinę Tempe, Ambrakia wypędziła garnizon macedoński, a Teby i
inne poleis ogłosiły zamiar odstąpienia od Związku Korynckiego. Aleksander błyskawicznie wyprawia się na
południe, omija Tempe schodząc Ossą do Tesalii, która od razu się poddała. Aleksander wybaczył Ambrakii i
został nowym hegemonem wojsk Amfiktionii. Teby i Ateny skapitulowały, zaś król nic im nie zrobił. Wybrano go
hegemonem i oddano pełnomocnictwa do wojny. Doprowadził jeszcze do zamordowania Attalosa i jego
krewnych.
! wiosna 355 wyprawa wojenna na północ, Aleksander idzie ukarać Triballów, po drodze napotyka na tracką
eskortę karawany kupieckiej na przełęczy Kajan. Dzięki jego dowództwu zajęto przełęcz z małymi stratami. Król
Triballów ucieka na wyspę na Dunaju. Przy próbie odcięcia mu dróg wyjazdu rozpoczyna się bitwa, także
zwycięska dla niego (duża rola konnicy). Aleksander przeprawia się przez Dunaj, niszczy miasto Getów i wyrzyna
ich, król Triballów się poddaje ! ziemie naddunajskie opanowane.
! przy powrocie bunt Illirów, wraz z innymi plemionami. Klejtos, s. Bardylidasa obsadził Pelion i broni się tam,
ma przewagę liczebną, więc Aleks wycofuje się atakowany, ale nocą przemieszcza się, zaskakuje wojska i
odnosi zwycięstwo ! zachodnia granica bezpieczna!
! w czasie nieobecnośći powrót sentymentów antymacedońskich w poleis, plotka o śmierci Aleksandra,
Dariusz przekupił Demostenesa, który wykorzystuje pieniądze gł. na zbrojenia. W Tebach oblegają garnizon
macedoński na Kadmei, Ateny i Teby proszą Persję o wsparcie, Peloponez odmawia pomocy. Szybkie uderzenie
Aleksandra po 14 dniach dochodzi z Macedonii do Teb, Teby nie chcą rokować, początek szturmu. Początkowe
przewagi Teban, potem po natarciu Aleksandra ich klęska. Bunt Teb zdrada w wojnie antyperskiej Aleksander
przedstawia to przed Radą Związku jako hegemon. Wyrok garnizon na Kadmei, miasto zniszczyć,
andrapodismos [wszystkich sprzedano], żyjących Teba wygnać z Grecji, a ziemię rozdzielić między sąsiadów.
Zniszczenie Teb wywołuje ogólno grecki strach i spadek zaufania do Aleksandra.
! w Atenach wielki strach, wysłano pierwsze poselstwo żadanie wydania wszystkich podżegaczy [ w tym
Demostenesa] drugie poselstwo przekonuje Aleksandra do wzięcia tylko Charidemosa [i tak uciekł do Persji].
Arkadia ukarała winnych, podobnie jak reszta polis.
! zima 355/4 wszystkie państwa szykują siły na wyprawę, nie są one zbyt obciążające (tylko z Tesalii więcej)
propaganda wyprawa ogólno helleńska. W Macedonii Aleksander pozostawia pół piechoty z Antypatrem
ryzyko buntu.
WOJNA W ANATOLII
! Persja jest w wojnie, od 337, ale nie wyparła Parmeniona z Hellespontu, ani nie obsadziła floty
krótkowzroczna polityka Dariusza. Konnica perska najlepszą formacją - świetnie wyszkolona, ale słabo
uzbrojona. Od Kunaksy siłą armii opiera się an greckich najemnikach, a żołnierze rodzimi są znacznie słąbiej
wyszkoleni. Aleksander zabiera ze sobą sporo konnicy, ale pozostawił część piechoty w Grecji.
! wyprawa Aleksandra dobrze zorganizowana, dobra administracja, zabrano tylko zapasy na jeden miesiąc
Aleksander liczy na żywność z Anatolii, dobra sieć dróg pozwala na szybkie poruszanie się konnicy. Flota
macedońska nieduża, ale Zw. Helleński dostarczył ok. 160 trier, Persja mogła mieć więcej, ale nie miała
zorganizowanej floty na M. Egejskim. Aleksander nie ma za dużo gotówki, ale ostatnio rozpoczął bicie wspólnej
monety greckiej, przechodząc z systemu chalkidyckiego na ateński, na monetach Atena i Nike symbol
zwycięstwa, pieniądz b. dobrej jakości.
! W 20 dni przebywa drogę z Pelli do Sestos, tam zajmuje się głównie ofiarami religijnymi wyższy sens,
wyprawa ma znaczenie religijne, liczne ofiary w Troi nawiązują do wojny trojańskiej.
! Aleksander napotyka na 20-tys. armię perską, Memnon doradza Persom uciec i zniszczyć zapasy, ale oni
zostają i obsadzają brzeg Graniku, konnica przy wodzie, wojsko za nimi na równinie. Aleksander ustawia jazdę
po lewej, w środku piechotę z hypaspistami, na prawej wszystkie inne siły. Idą do wody wpierw skrzydłem,
rozciągając się w prawo, aby nie dać się oskrzydlić. Wielu pada przy brzegu, ale w końcu wchodzą na ląd,
Aleksander walczy zawzięcie i o mało nie ginie, linia wroga pęka. Jazda uciekła, Aleksander bierze wielu jeńców
(w większości greccy najemnicy). Teban wypuszcza, a resztę skazuje na roboty.
! Aleks idzie brzegiem, wyprawia oddziały dla podboju miast, wiele przechodzi na jego stronę, zastępuje pro
perską oligarchię w Efezie demokracją, ale nie dopuszcza do stasis, jest już na drodze do Suzy, ale śpieszy do
Miletu, gdzie płynie już flota perska. Flota grecka blokuje port, on zdobywa miasto szturmem, po czym
rozpuszcza flotę oprócz 20 okrętów [chce poradzić sobie sam, zajmując bazy lądowe]. Przez to Persowie zajmują
Chios i Samos. Oblężenie Halikarnasu trwa długo, bronią go Memnon i satrapa Orontopates, w końcu oboje
uciekają, a miasto pada.
! zima 334/3 Aleks posyła Parmeniona do Frygii, a sam przedziera się przez Licję i Pamfilię do Perge, skąd
zawraca przez Pizydię do Frygii i Parmeniona. W greckich miastach wyzwolonych, popiera demokrację, usuwa
perskie daniny i zawiera układy, ale ich wolność jest ograniczona przez jego nadzór [brak rzezi stasis
homonoia]. Nie wszystkich oligarchów usunięto. Wyspiarze przystępują do Związku, a lądowe miasta raczej nie
[duży kłopot administracyjny]. Wszystkie miasta płacą jakieś składki na wojnę. Na podbitych ziemiach zostawia
system perski, są one macedońskie w przynależności, mianuje satrapów miejscowych i greckich lub hetajrów.
Bardzo się stara o poparcie ludności zezwala na dawne kulty, broni bezpieczeństwa, a armia nie rabuje. Nie
przyłącza gruntów na siłę, lecz prowadzi układy. Wspiera rozwój gospodarczy Anatolii. Aaskawy wyzwoliciel.
! 333 - w Gordion historia z węzłem gordyjskim, ale w tym czasie Memnon został dowódcą floty, odbił zdradą [ Pobierz całość w formacie PDF ]